دکترمحمدانوربجارزهی

یک راست منّیں واجھے ءَ چتوریں دلدوستیں گپّے جتگ کہ پہ مردم ءَ اَنچوش کہ ساہ ءِ زیرگ ھژدری اِنت ھمے رنگ ءَ زبان پہ اِے ساھدار ءَ ھژدر (لازم) اِنت البت ساہ ءِ بستار سر ءِ کار اِنت۔مردم مردم اِنت ھر ساھدارے ءَ بے ساہ ءِ زیرگ ءَ نہ بیت کہ گوں ھمے ”ساہ“ ءِ جِند ءَ آئی ءِ جند ءِ نام ”ساھدار“ ھمگرنچ اِنت۔ ھمے ساھداراں ھم چوکہ مردم ءَ چہ ساہ ءِ زیرگ ءَ دومی مستریں چیز ”توار“ اِنت کہ ایشی ءِ پکداری ھم پہ ایشاں چوکہ مردم ءَ ھژدری اِنت۔ پرچاکہ ھمے گنگداریں ساھداراں ھم پہ وتی باھندانی درانگاز کنگ ءَ یک آواز ءُ توارے پکار بیت کہ گوں ھمے توار ءَ آ وتی دَرد ءُ تورشت، زھر ءُ ھژم، وشی ءُ شادمانی ءُ دگہ ھررنگیں باھنداں در ءَ کُرت کن اَنت۔ یک انچیں گوشتنے کہ ۱۰۰ ھزاراں رند ءَ بلکیں چد ءُ گیش ھزار ھزاراں رند گوشگ بوتگ اگاں کسے آئی ءَ پد ءَ ترند پرتر بہ کنت ءُ بگوش اِیت آ سک بے تام ءُ بے پکار بیت بلے ھرچ رنگ ءَ اِے گوشتن ءَ من یک برے پد ءَ گوشاں کہ ”مردم ھما ساھدار اِنت کہ گپ جَت کنت“ بزاں ”گچینیں ساھدار“ اِنت۔اِے نام ھم اِے زانتکاراں ساھدار ءَ پہ وت ءَ وت نام گپت کرتگ، بزاں وتی جند اِے گپ چہ بُن ءَ ھم راست بیت پرچاکہ مردم ءِ بنگش ءِ زندمانی ھم چو کہ اِے دگہ گنگدامیں ساھدارانی زندمانی ءَ انت۔انچوش کہ رستر مرگ ءُ دلوت ءِ چُک چہ کسانی ءَ بزاں چہ زانت ءُ سما ءِ سیمسراں رسگ ءَ ساری وتی دَرد ءُ دور ءُ وشی ءُ دل نوشی ءِ درانگاز کنگ ءَ لھتیں گچینی توار ءُ آواز کش انت۔ھمے رنگ ءَ مردم ءِ چُک ھم چہ ساھدارانی چُکّاں جتائیں رھبندے نہ دار اِیت۔ مردم ءِ چک وتی وشی ءُ نوشی ءِ سھرا کنگ ءَ کندگ ءُ گریوگ ءَ تواراں کارمرز کنت ھمے رنگ ءَ یک پشی ءِ چُکے ھم شُد یا کہ دگہ پکاریں سمایے ءِ سھرا کنگ ءَ دردناک یاکہ وشی ء دکترمحمدانوربجارزهی...ادامه مطلب

میر واحدبخش بادپا بلوچ یکّ ئے چہ بلوچستانءِ هما بامردان اِنت کہ آهیءِ نام ءُ نشان ءَ هچ کس ءُ هچ چیز بیگواه کُت نکنت،چیا کہ آ نَمیران اِنت.واجہ ‎ءَ وتی اِے شَصت ءُ چُنت سال اُمبرءِ تها هما کار کُتگ اَنت کہ کس ءَ باور نکنت ءُ بلکیں باوری گپ هم مہ بَنت بلے هما مردم کہ واحدبخشءِ کارست ءُ بستارءَ زان اَنت آ پہ جْوانی زان اَنت کہ اِے ناراستیں گپ نہ اَنت ءُ اِے گپّانی گواچِن چو راجی بیرَک ءَ ماں بلوچستان ءِ ہر کُنڈیءَ کَلّ اَنت.واحدبخش ما سپرد حاک کُت; بلے آ هچ بَر حاک نہ بیت.آ چُش شیرئے ماں سارتیں مَنّہ اے واب اِنت ءُ آهی ءِ گُرّ ءُ نِہر داں قیامت هم چہ حاک ‎ءَ چست بَنت.هرگزنمیرد آنکہ دلش ش بہ عشقثبت بر جریده ی عالم دوامِ ماآهی ءِ قدآوری،بُرز ءُ بلندی ءَ هِچ کس چیر دات نہ کنت.ماں اِے دیرَوَ ءَ بازیں بامرد چو کہ هوت کمالان ءُ دگہ راجی کماش ءُ راج واجہ باز بوتگنت;بلے میر واحدبخش بلوچ یکّ ئے چہ هما بامردان اِنت کہ آ چہ توصیف ءُ ستاهءَ بُرز تِراِنت.چونایی ءَ توصیفءُ سَتا پروردگارا زیب اِیت.بلے میر واحدبخش هُدایے هما نیکیں بَندَگ اِنت کہ پہ هرکس ءِ مَدَتّ ءَ ماں شپِ نیماں لانک بستگ ءُ تیار بوتگ.واجہ سَکّیں بے تماهین ءُ دور هیالیں انسان ئے بوتگ ‎ءُ پہ کسءِ تاوان دَیَگ راضیگ نبوتگ،وتااِش پہ دگرانی حاتِرءَ باز تاوان داتگ ءُ چو سید هاشمی ڈول ءَ اِے گپّ ئے منّوگِر بوتگ:آواراں جن ئے راجیگاںبیراِش تئی وتی آواراِنتواحدبخش ماں باغینءُ گنجیں دشتیاریءَ یک چِراگے،یک پُر اَمنیں آپ سر ءُ سارتیں منّے اے بوتگ.سنگت ءُ دوستاتی حذمت آهیءَ پہ وت یک زِمّہ اے مار اِتگنیےچُشین مردمے کہ میر واحدبخش ءِ سنگت بہ بیت ‎ءُ آهی ءِ زنگ ءَ جت کُت بہ کنت آهی ءَ کس‎ءَ گِلَگ ءُ زاری ئے موه نہ داتگ.میر واحدبخش یکّ ئے چہ دکترمحمدانوربجارزهی...ادامه مطلب

داں بـلــوچَے قـبــر پـرسـتی برجم اِنتدِرّ ءُ دوچ ءُ جـنـگ ءُ کُستی برجم اِنتتا کہ میرَئے دروغ چو شھدءُ شیرکن اَنتگـژن ءُ گُرس ءُ تـنـگــدسـتی برجم اِنتمئے سـروک وت دژمـنءَ چے بدتر اَنتاے وڑءَ نوں ظلـمے ھستی برجم اِنتحقَّء جُستءَ مرد چہ وابءَ پَدّْرَہ اَنتظلمِء زور ءُ کیـفے مستی برجم اِنتلَـجَّء تَـنْک اَت جُو کہ مـرداں دَؤر کتگبے وفــائی زنـــد پہ پَـسـتـی برجم اِنتشادہ اَنت کہ لَـجَّء جُـوّءَ گْوستگ اَنتچو نزان اَنت ننگء سُـستی برجم اِنتمشکل اِنت ‌کہ چو غریـبے بود بہ کنتواجـھـانی حرص دو دستی برجم اِنتھو! نثار رھشـون کہ پیـگَے پانگ اَنتگُربـگَئے پْروش ءُ شـکستی برجم اِنت + نوشته شده در چهارشنبه بیست و سوم آذر ۱۴۰۱ ساعت 12:47 توسط A.kalmati  |  دکترمحمدانوربجارزهی...ادامه مطلب